زمانی که در ظلمت سرای دل به زیر تک درخت جداییها می نشینی و سر در گریبان غم فرو می بری خواهی دید که تنها چراغ مهر و عشق طریق صعب را برایت هموار خواهد نمود و رمز کلید خوشبختیت خواهد شد.

آنگاه که دل از دیگران برمی کنی و همه چیز را بر باد رفته می پنداری و مهر کسی در دل نمی پروری ساعتی تعمّق برایت سرانجام خوبی خواهد داشت امّا هرگز دل از یاد خدا مگسل که یادش آرام بخش دلهاست.

دل سراچه ی الفت است مادامی که دستهای سرد رخوت آن را ملموس خویش نساخته و کینه و نفرت اندوده از ظلمتش نسازد.

بهار زیباست اگر خزان چهره ی عیشش را به طیش مبدّل نکند.

فریاد خوب است امّا فریادی که توام با امید به زندگی و عشق ازلی باشد. 

شبی با محــــــرم رازی بگفتـــم           غم دل را به آب دیده شستم

دریغا این خزان با من چه ها کرد           درون درد و رنج ســینه خفتم

                                                               شعر و متن از: سالک مراد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: